O alcázar de Sevilla

Os alcázares eran as residencias dos líderes musulmáns. Un dos máis famosos é o alcázar de Sevilla.
O alcázar de Sevilla componse de diversos edificios de varias épocas. A fortificación orixinal construíuse sobre un antigo asentamento romano e máis tarde visigodo. Posteriormente pasou a ser unha basílica paleocristiana de San Vicente Mártir e onde fora enterrado San Isidoro.
Empezou a tomar o seu aspecto actual trala conquista de Sevilla no 713 polos árabes. No ano 884 a fortaleza contribuíu a evitar a invasión vikinga da cidade.
Nun principio compoñíase de varios recintos, como a Casa dos Príncipes, vivendas que no século IX ían desde a Praza do Triunfo ata o Barrio de Santa Cruz.
Para levar a cabo a obra, importantes artesáns toledanos, granadinos e sevillanos foron enviados polo rei nazarí Mohamed V. Ampliouse coa vivenda dos emires no século XI e ao longo do século XII seguíuse fortificando e engadindo estancias. Un século máis tarde os almohades sumaron máis patios e pazos. .
Trala Reconquista en 1248, foi residencia do rei Fernando III, tomándose por costume o de ser hospedaxe dos sucesivos monarcas.
Afonso X O Sabio fixo as primeiras reformas creando tres grandes salóns góticos. Posteriormente Pedro I O Cruel, en 1364, decidiu construír o que se convertiu no primeiro pazo dun rei castelán que non estaba protexido tralos muros e defensas dun castelo, logrando o seu definitivo aspecto mudéxar que hoxe conserva.
Consérvanse todavía restos do antigo Pazo Islámico como o Patio do Xeso, da época previa á Reconquista. As obras comezadas por Pedro I impulsaron a posteriores soberanos a realizar máis transformacións. Nel Carlos I celebrou a súa boda con Isabel de Portugal, nunha das estancias naceu en 1848 a infanta Isabel, neta de Fernando VII.
Na actualidade , utilízase sobre todo para realizar exhibicións de obxectos de época árabe nos seus salóns, disfrutar cada verán cun concerto nocturno nos seus xardíns e gozar da súa beleza arquitectónica.
Nos xardíns do Alcázar reúnense caracteres árabes, renacentistas e modernos. Están dispostos en terrazas, de gran vexetación, multitude de laranxos e palmeiras, fontes, pavillóns… destacando os xardíns do Príncipe coa fonte de Neptuno e os Xardíns do Laranxal coa fonte do León e o Pavillón de Carlos V onde morreu o rei Fernando III.
Dende os xardíns chegamos ao Patio de Banderas, lugar onde se colocaban as bandeiras cando se hospedaba algún rei no palacio, sendo coma unha especie de Praza de Armas do Alcázar.