A FRANXA DE GAZA 2008-2009

A FRANXA DE GAZA 2008-2009

O conflito da Franxa de Gaza de 2008-2009, é unha ofensiva militar dende aire, terra e mar, precedida por unha campaña de bombardeo aéreo sobre a Franxa de Gaza (Territorios Palestinos), que empezou o 27 de decembro de 2008 e que continúa. Está dirixida contra obxectivos da infraestrutura da organización Hamás, principalmente portos, sedes ministeriais, cuarteis de policía, depósitos de armas e os túneles subterráneos que comunican a Franxa de Gaza con Exipto.

Fontes israelís informaron que o obxectivo de este ataque é destruir a organización terrorista e militar de Hamás, como resposta ao ataque a obxectivos civís israelís por parte de milicianos palestinos.

É o ataque con maior número de mortes do conflito árabe-israelí nos últimos corenta anos, que deixou ata o momento trece israelís mortos, dez deles soldados e tres civís; as Nacións Unidas falan de máis de 783 palestinos mortos, na súa maioría militantes de Hamás. Porén, ata o momento recoñeceuse un importante número de vítimas civís palestinas, que podería oscilar entre o 25% e o 50% do total.

Inmediatamente despois do inicio da ofensiva, os grupos armados palestinos na Franxa de Gaza responderon co lanzamento de centenares de cohetes hacia Israel, que ata o momento provocaron a morte dun soldado e tres civís israelís. Os líderes de estes grupos armados fixeron un chamamento á Terceira Intifada contra Israel e á reanudación dos atentados suicidas. Tras o inicio da ofensiva terrestre sobre a Franxa, oito soldados israelís morreron en combate en diferentes accións, catro de eles como consecuencia do fogo amigo o 5 de xaneiro.

HAMÁS
Hamás é unha organización islamista palestina cuxo obxectivo é a instauración dun Estado Islámico na rexión histórica de Palestina, isto é, no que hoxe son Israel e os Territorios Palestinos. Polo tanto, Hamás non recoñece ao Estado de Israel nin o seu dereito a existir. A súa organización é complexa, e está formada por organizacións benéficas, que asisten aos palestinos máis necesitados, ou as Brigadas Izz-al-din al-Qassam, o brazo armado da organización, que cometeu múltiples atentados contra a poboación civil israelí, causando deceas de mortos, responsables últimos do lanzamento de cohetes contra Israel.

Hamás tamén ten un brazo político, que gañou as últimas eleccións lexislativas de Palestina de 2006 mediante maioría absoluta. Tras estas eleccións, Hamás, considerado unha organización terrorista por parte da Unión Europea, os Estados Unidos, Israel, Xapón,[, Canadá e Australia, foi boicoteado, tras o cal iniciouse unha loita entre Al Fatah e a organización islamista, que terminou coa expulsión dos membros de Al Fatah da Franxa de Gaza, e a toma do control absoluto da Franxa por parte de Hamás. O goberno de Ismail Haniye pasou a administrar de facto a Franxa, creando os seus propios ministerios e o seu propio corpo de policía, chamado Forza Executiva, que conta con comisarías nos principais barrios e pobos da rexión costeira. Gaza e Cisjordania pasaron a ser administrados por diferentes gobernos, de Hamás o da Franja, e de Al Fatah o de Cisjordania.

En xuño de 2008, Israel e Hamás chegaron a un acordo para manter unha tregua durante seis meses. Nela, comprometéronse a cesar as hostilidades e a reabrir progresivamente as fronteiras para permitir o paso de produtos de primeira necesidade, pero ningún deles cumpliron os requerimentos que firmaran, e tanto o exército israelí como Hamás acusáronse mutuamente de violar o alto o fogo.

Amnistía Internacional criticou o comportamento de ambas partes nun informe a principios de decembro: "as forzas israelís mataron a uns 20 palestinos, na súa maioría extremistas, pero tamén dous nenos, en ataques aéreos e doutro tipo dende o 4 de novembro." Por outro lado, "os grupos armados palestinos reanudaron os disparos de cohetes dende Gaza contra cidades e pobos israelís cercanos, e feriron a dous civís e a varios soldados israelís."

BLOQUEO DE GAZA
A entrada de mercadorías, incluíndo alimentos, mediciñas, materias primas e carburante, así como os suministros de electricidade e auga, e o movemento de persoas entre a Franxa de Gaza e o exterior han estiveron controlados e limitados polo goberno israelí os dezaoito meses previos ao bombardeo. O observatorio da ONU para os dereitos humanos pediu que se levantase o "estado de sitio" e se reabrise o paso de alimentos, mediciñas e carburante. Amnistía internacional reportou que a situación estábase a agravar na Franxa e que era a peor "dende o comezo da ocupación israelí" facía 40 anos.

OBXECTIVOS
Os obxectivos dos bombardeos israelís están relacionados con toda a infraestrutura, tanto militar como civil, de Hamás, e o seu Goberno na Franxa de Gaza. O Goberno de Hamás conta con un corpo propio de policía, denominado Forza Executiva, que dispón de comisarías nos barrios das principais cidades de Gaza.

No segundo día de ofensiva, Israel bombardeou os túneles subterráneos que comunican a Franxa de Gaza con Egipto pois, según as forzas israelís, poderían ser utilizados para o contrabando de armas e explosivos, e incluso de persoas para entrenar como suicidas

Por outra parte, a Oficina de Coordinación de Asuntos Humanitarios da ONU afirma que a crisis humanitaria da Franxa de Gaza é significativa e no debe ser subestimada. A ONU afirma que a situación é unha "crise contra a dignidade humana que dura xa 18 meses" na franxa de Gaza, conlevando "una destrución masiva do medio de vida e un significativo deterioro das infraestruturas e servicios básicos". O medo e o pánico son xeneralizados; o 80 por cen da poboación non puede subsistir por si mesma e dependen da axuda humanitaria.

Ademáis "Toda a poboación civil" en Gaza permanece vulnerable. Hai unha sensación de "pánico, medo e angustia" ao longo de toda a franxa. Civís implementaron un toque de queda autoimposto dado que non existen sistemas públicos de aviso ou refuxios efectivos. Hai gente evacuando as súas casas e permanecendo nas rúas durante longas horas, expostos a maior perigo ou permanecendo con familiares. Os civís se enfrentan a inseguridades mentras se reabastecen de artículos básicos de alimentación, auga e gas para cociñar. A maioría das familias amontóanse nunha ou dúas habitacións que consideran as máis seguras da casa, sen electricidade e apenas auga corrente.

A Media Luna Vermella Palestina estima que miles de hogares foron danados e comeza a ser "crecentemente difícil" para os seus residentes permanecer en eles debido ao frío. A UNRWA preparou as súas escolas para actuar como refuxio temporal para os desplazados. O 1 de xaneiro, aproximadamente 400 persoas pasaban a noite en refuxios de emerxencia da UNRWA. Como denunciaron tanto a Save the Children Alliance como o Al Mezan Center, antes da operación terrestre do exército israelí, máis de 13.000 persoas (2.000 familias) foron desplazadas na franxa. A maioría desas familias buscan refuxio cos seus familiares, mentras que 1.200 persoas permanecen nos refuxios temporais proporcionados pola UNRWA.

Pérdida de territorio por parte de Palestina dende o ano 1946 ata o 2000