O Pazo de Versalles

Un dos grandes tesouros de Francia é o pazo de Versalles. Foi unha construción do reinado de Luís XIV (coñecido coma o Rei Sol) aínda que a propiedade xa pertenceu orixinariamente ao seu pai, Luís XIII ao que lle entusiasmaba a caza e que mandou levantar en 1623 un pavellón de caza no medio do bosque, construindo en 1634 unhas dependencias máis espaciosas. Cando morreu nove anos despois o seu fillo Luís XIV só tiña cinco anos. Ao rapaz encantáballe o pavellón mais as razóns para a construción do pazo corresponden ás turbulencias políticas da época. De neno, Luís XVI foi testigo do alzamento de A Fronda polo que durante toda a súa vida desconfiou dos parisinos. Ao forzar aos nobles a seguilo a Versalles podería vixialos e recortar a súa capacidade de levar a cabo accións políticas independentes.
Ao longo dos seus 72 anos de reinado, Luís XVI gastou enormes cantidades de cartos no pazo, empleando aos mellores artistas de Francia.
O pazo é inseparable da personalidade do rei.Cando Versalles se converteu en sé do goberno en 1682 tivo que ampliarse para acoller a toda a corte.
Os aposentos reais decoráronse con ouro e mármol e estaban organizados coma se se tratase de planetas gravitando ao redor do sol(emblema real). Todo en Versalles rexíase polo protocolo e a etiqueta.
A galería dos espellos (unha sala de 73 m de longo que ocupa toda a parte central do pazo) é unha evidencia da búsqueda da grandeza. As 17 fiestras altas e arqueadas son o reflexo correspondente aos 17 espellos franceses que ocupan as paredes de enfrente mentras que o teito inmortaliza as conquistas diplomáticas e militares do rei. Máis recentemente, durante a Primeira Guerra Mundial, Versalles foi utilizado polo Consello de Guerra Aliado e o Tratado de Versalles firmouse nesta galería o 28 xuño de 1919.
O xardín de Versalles non se queda atrás. O paisaxista André Le Nôtre diseñou o que se considera o exemplo máis perfecto do xardín francés. O rei estivo tan orgulloso dos seus xardíns que escribiu unha detallada descrición da mellor maneira para visitalos. Organizados ao redor de dous eixes principais contén encantadores sotos,fontes, laberintos… O rei pediu que as súas flores floreceran todo o ano e grazas ao seu enxeñeiro Jean-Baptiste de La Quintinye, comía morangos en marzo e leitugas en xaneiro.
Como ás veces Versalles resultaba demasiado grande e excesivamente público, o rei pediu que se construíra o Grand Trianon, un pequeno pazo de mármol rosa, nos xardíns de Versalles. Luís XV tamén viviu en Versalles e mandou edificar o Petit Trianon, en 1769 para poder atoparse coa súa amante, Madame de Pompadour. María Antonieta creou un xardín de estilo inglés cunha granxa en miniatura, con animais e un muíño xunta un pequeno estanque.