24 octubre 2008

LA OTRA PIRÁMIDE


Os alumnos de Historia Contemporánea de 1º de Bacharelato damos a benvida ao novo curso con esta entrada. É un poema de Eduardo Galeano, da súa obra “Espejos”, no que o título é coma un reflexo da primeira entrada que fai referencia a un poema de tema similar, Preguntas dun obreiro que le, do autor Berthold Brecht, e que aos alumnos do curso pasado lles serviu como primeira pedra, neste blog, que agora nós intentaremos continuar co mesmo empeño, deixándovos unha nova delicia poética.
Eduardo Galeano é un escritor sudamericano do oficio periodístico, estivo varios anos exiliado en Arxentina e en Cataluña, durante os últimos anos da época franquista. No 1985 puido volver a Montevideo onde reside na actualidade.
Galeano sobrepasa as fronteiras que separan os xéneros literarios. Nas súas obras mestúranse a narración, o ensaio, a poesía e a crónica.

Neste caso imos amosar unha parte da súa poesía, co poema “La otra Pirámide”:



LA OTRA PIRÁMIDE

"Más de un siglo podía demorar la construcción de algunas pirámides. Miles y miles de hombres alzaban, bloque tras bloque, día tras día, la inmensa morada donde cada faraón iba a vivir su eternidad, acompañado por los tesoros de su ajuar funerario.
La sociedad egipcia, que hacía pirámides, era una pirámide.
En la base, estaba el campesino sin tierra. Durante las inundaciones del Nilo, él construía templos, levantaba diques, abría canales. Y cuando las aguas del río volvían a su cauce, trabajaba tierras ajenas.

Hace unos cuatro mil años, el escriba Dwa-Jeti lo retrató así:



El hortelano lleva el yugo.

Sus hombros se doblan bajo el yugo.


En el cuello tiene un callo purulento.

Por la mañana, riega legumbres.


Por la tarde, riega pepinos.

Al mediodía, riega palmeras.

A veces se desploma y muere.

No había monumentos funerarios para él. Desnudo había vivido, y en la muerte tenía la tierra por casa. Yacía en los caminos del desierto, acompañado por la estera donde había dormido y el vaso de barro donde había bebido.

En el puño le ponían unos granos de trigo, por si se le ocurría comer."

Este é un poema que xa comentamos na clase, fala das inxustizas ás que estiveron sometidos os exipcios e das diferenzas da base da pirámide e o cumio que, neste caso, son os faraóns. -Unha reivindicación-

No hay comentarios: